waar bloemen haar nog raken
Waar vogels luid bezingen,
Haar gevecht van alle jaren
Ze heeft een woordeloos verlangen
Naar een plek waar water stroomt
Waar de wind haar toe zal spreken
Maar niets meer in beweging komt.
Ze zoekt de onbetreden paden
Van een schaduwrijk bestaan
De zon als lang verloren liefde
Troostend armen om haar heen zal slaan
Ze loopt door met ogen open
Strelen bloemen haar gemoed
En de warmte op haar huid
voelt als de hemel die haar groet
De kracht van stilte overwoekerd
haar vernedering en pijn
Dit gevecht zal ooit voorbij gaan
Vol verlangen blijft ze staan
Wachten
tot ze onbevangen en bevrijdt
helemaal zichzelf kan zijn
Zo mooi....
BeantwoordenVerwijderen