Stille straten op een verloren tijdstip
gedachteloos tel ik stappen
dwaal doelbewust in de morgendauw
met een hoofd dat maar niet leeg wil
wat wolkjes blazen in de kou
Honderd stappen voor het uitzicht
in oneindig veel kleuren
Ze ziet het en lacht
Ze hoort het geruis
Van het donkere water
tien stappen nog maar
Een stille diepte
roept
haar fluisterend zacht
Besluiteloos stilstaan
Het water verliest het van de kleuren
Die haar beloven
Dat het allemaal nog mooi kan zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten