Woordeloos

Donkere wolken pakken samen,
Een schaduw over je gezicht
Had ik voldoende lucht,
Dan blies ik ze weg zo hard ik kon
Vertellen over morgen
Een nieuwe dag,
De warmte van de zon

Het gewicht van de wereld leunt op je schouders,
Je hapt langzaam naar lucht
Als ik de kracht had,
Nam ik het allemaal van je af
Zou ik de tranen voor je laten
Toch blijf ik stil
En jij zucht

De ruimte tussen ons vult zich verder met stilte
Ik staar naar de grond die kilte geeft
Verlegen om woorden die spoorloos verdwenen
Kijk ik machteloos toe hoe verdriet je overmeesterd heeft

Ik wil iets zeggen,
De pijn verzachten
De zorgen dragen die jij moet doorstaan
Maar ik begrijp ook niet waarom,
Daarom pak ik maar je hand
En blijf ik woordeloos naast je staan