Vaderdag; Ode aan de vader.

‘Een feestdag ter ere van vaders, waarbij hun vaderschap, vaderlijke plichten en de invloed van vaders in de samenleving wordt gevierd.’  Een dag om te vieren. Het is vandaag Vaderdag.

Maar wat doe je, wanneer er geen herinnering is aan beschermende armen, troostende woorden of de wijsheid van die ene man? Wat zeg je als er niemand in je leven is die deze rol op zich nam, waar je tegenop kon kijken of je vragen aan kon stellen, als je even niet verder kwam? Wat vier je er als er geen veilig thuis was waar je altijd terecht kon of dit misschien verloren hebt. Ga dan op zoek naar redenen om deze dag toch te vieren, net als mij …

Mijn vader gaf mij een verminkt zelfbeeld, een chronisch gevoel van falen en een angst voor het leven die zo diep zit dat de weg naar boven vaak onbegaanbaar lijkt. Een oneerlijke start: al voor mijn geboorte had ik verloren. Hij was geen veilige haven, geen baken van rust, geen vertrouwde ogen, geen armen waarin ik veilig weg kon kruipen. 

Hij was de onrust en pijn, hij was de leugen en het kwaad. Hij ontnam me mijn veiligheid en misbruikte mijn onschuld en loyaliteit. Hij maakte zo van zijn pijn de mijne. Maar niets dat werkte om zichzelf los te weken van zijn eigen leegte en verdriet. Het stopte toen hij verstrikt raakte in zijn eigen leugens en hij zichzelf verloor. Het laatste beeld van hem in mijn leven is die van het meisje dat, zonder tranen en in stilte, toekijkt hoe haar vader uit haar leven verdween. Fysiek.

Want elke dag nog is hij heel dichtbij. Een bittere confrontatie met de erfenis die hij achterliet. Enkelbanden die niemand ziet, maar ik altijd voel. Het afweermechanisme dat ik heb ontwikkeld om iedereen af te stoten die te dichtbij komt. Een muur die optrekt zodat niemand me nog pijn kan doen. Vaderdag werd een jaarlijkse herinnering aan de molensteen om mijn nek. In gedachten telde ik verdoofd de 86.400 seconden af tot het weer voorbij was.

Toch kwam er een keerpunt. Want vandaag vier ik deze dag, omdat ik geloof dat we allemaal die keuze hebben om het net even iets anders te doen.  Langzaam leerde ik mijn hoop in het leven kennen en mijn vertrouwen in de goedheid van de mens ontwikkelde zich. Ik besloot dat ik niet zijn pijn ben en dat ik, beschadigd en wel, toch de keuze heb om het anders te doen. Of mijn verhaal nu compleet ondenkbaar voor je is, of juist akelig bekend; vergeet nooit dat je altijd een keuze hebt.

De keuze om anders te zijn, om jezelf te verbeteren. Jezelf eens een flinke schop onder de kont te geven of juist wat milder voor jezelf te zijn. Om de lat iets naar beneden te halen of juist harder te vechten voor je naasten dan je nu doet. Om het leven nog een kans te geven ook al heb je de eerste vijf afslagen gemist. Om je te herpakken al is je situatie nu zo uitzichtloos. Om de band met je kinderen of anderen die verdwenen uit je leven te herstellen of meer te genieten van de momenten die aan je voorbij gaan omdat het allemaal zo gewoon lijkt. Om te leren praten over wat je voelt, ondanks dat je dat nooit leerde. Om voor jezelf te kiezen, ook al past dit niet binnen de verwachtingen van de mensen om je heen. Om anderen de pijn en het verdriet te besparen, die jij als kind al zo vroeg op je bordje kreeg.

Je hebt altijd de keuze. De keuze om te meer geven of juist eens wat te nemen. Om te blijven in plaats van te gaan. Om te voelen en om te delen, omdat het leven je zoveel meer kan bieden als je het echt aan wil gaan,

Lieve mannen, deze is voor jullie, mijn ode aan de vader in het algemeen. Ik zie jullie. Om me heen, dichtbij en verder weg. Ik zie jullie angsten en twijfels, maar vooral ook de liefde en de groei. Dankzij jullie leerden ik dat het ook anders kan. Dus wees je daar bewust van, ook al beslis je dat pas vanaf vandaag. Er is altijd nog een keuze, die je vroeg of laat maken kan.

Aan hen die het zijn, waren of nog moeten worden. Aan hen die het nooit werden, die verloren, of niet konden. Aan de vaders die faalden, die verlieten of juist achterbleven. Aan de vaders die fouten maakten of juist bang zijn om dat eens te doen. Aan iedereen die dit horen wil: we zijn allemaal maar mensen, maar wel met een keuze. Dus grijp die met beide handen aan, juist vandaag..

Hoera voor Vaderdag!